ولی در کل اگر قرار باشد من درباره آلبوم «حباب» قضاوتم را بگویم، نظرم این است که این خواننده قصد داشته از فرمول موفق آلبوم قبلی‌اش «رگ خواب» دوباره استفاده کند. قطعه اول قرار است شبیه «سکوت» باشد اما به نظر من به صد کیلومتری «سکوت» هم نرسیده. منظورم از شباهت، بازتاب‌ها و واکنش‌هایی است که این قطعه قرار بود داشته باشد، واکنش‌هایی مثل سکوت و تجربه شیرین آن در جامعه. ولی این قطعه قطعا قابلیت این اتفاق را نداشت. قطعات آرام آلبوم نیز مثل آثار قبلی، تمی با موضوع‌هایی از قبیل «فراق» و «عشق‌های تلخ» و «عمیق» داشته‌اند که دوباره بحث جدیدی را عنوان نمی‌کنند و هواداران قدیمی خود را هم دارند.

مطابق‌‌ همان فرمول قبلی هوادارن یگانه راضی نگه داشته می‌شوند و اتفاق جدیدی مثل سکوت را رقم نمی‌زنند که همه طبقات جامعه را درگیر خود کند. فقط هواداران را پوشش می‌دهد. قطعات شاد و شوخ و شنگ «حباب» هم دقیقا حتی از لحاظ تنظیم باز هم شبیه قطعات شاد و شوخ و شنگ آلبوم قبلی این خواننده است. قطعه ۵ همه آلبوم‌های این خواننده هم شاد‌ترین و ریتمیک‌ترین قطعات او بوده. «بارو بندیل»، «من تو رو کم دارم» و در این آلبوم هم «دوستت دارم». فرمول در این بخش هم به‌‌ همان مقدار دقیق و بدون تغییر ادامه داشته. به نظر من فرمول مال شیمیدان‌ها و ریاضی‌دان هاست! هنرمندان چون با احساس سر و کار دارند باید فرمول دقیق را کنار بگذارند. درست است مسیر موفق و درست را باید ادامه داد ولی شباهت بیش از حد هم تا جایی می‌تواند نتیجه دهد. تجربه صد در صد مشابه اصلا نمی‌تواند در بلند مدت نتیجه بدهد. مردم نسبت به آن موضع می‌گیرند.‌‌ همان طور که وقتی حمید عسکری تراک «فرشته» را مثل «دنیا دیگه مثل تو نداره» ساخت همه از او انتقاد کردند. یا وقتی ادعا شد که فرزاد فرزین از روی «سکوت» کاری ساخته، نسبت به آن انتقاد شد. خلاقیت یک هنرمند است که می‌تواند باعث اتفاقات بزرگ و جدید شود نه ادامه مسیری که قبلا تجربه شده و قرار است دوباره از آن تجربه موفق استفاده کرد. این اشتباه را به نظر من رضا صادقی هم مرتکب شد و چون به فرمول‌های اصلی قدیمی و موفق‌اش رجوع می‌کند و به همین دلیل هم کار‌هایش دیگر هیت آنچنانی نمی‌شوند.

با این اوصاف اگر قرار باشد درباره «حباب» نظر بدهم، با احترام به تیم کاری این خواننده که اثری نسبتا استاندارد را روانه بازار کرده‌اند، (به جز دو قطعه که فالش خواندن یگانه خیلی توی ذوق می‌زند و بیش از حد مشخص است)، به نظرم جای خالی قطعات پر احساس با ملودی‌های جدید خیلی خالی است. فکر می‌کنم هنوز هم تک آهنگ «سکوت» نکته برجسته عمر هنری یگانه است. آلبوم را من گوش کرده‌ام ولی الان هر چقدر فکر می‌کنم که اگر قرار باشد یک دور دیگر «حباب» را گوش کنم، کدام یک از قطعات را دوست دارم که باز هم بشنوم، به نتیجه قاطعی نمی‌رسم.

نظرات شما عزیزان:

parisa

ساعت19:16---24 آبان 1391

20

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: